🪀 Kinezjologia Edukacyjna Paula Dennisona Ćwiczenia

Dr Paul Dennison jest twórcą kierunku Kinezjologii Edukacyjnej, współautorem programu ćwiczeń Gimnastyki Mózgu®, współzałożycielem Fundacji Kinezjologii Edukacyjnej. Kinezjologia Edukacyjna uczy w teorii i praktyce wykorzystania naturalnego ruchu fizycznego niezbędnego do organizowania pracy mózgu i ciała. W dalszym ciągu dużym zainteresowaniem cieszą się: metoda Marii Montessori, Marianny i Chrostophera Knillów, ruch rozwijający Weroniki Sherborne czy kinezjologia edukacyjna Paula Dennisona półkul zapewniają właśnie ćwiczenia Gimnastyki Mózgu - Paula Dennisona. Ćwiczenia Gimnastyki Mózgu zaczynamy od tzw. ćwiczeń przygotowawczych to jest od pewnego rutynowego stanu gotowości, który nazywamy PACE ( pozytywne, aktywne, klarowne, energetyczne uczenie się) – picie wody, punkty na myślenie, ruchy naprzemienne, PROGRAMY REALIZOWANE W ROKU SZKOLNYM 2021/2022. 1 ,,PROGRAM WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO" . Wydawnictwo: MAC Edukacja. Autorzy: Wiesława Żaba – Żabińska, Wioletta Majewska, Renata Paździo. Program został opracowany w oparciu o przepisy prawa oświatowego oraz obowiązującą podstawę programową wychowania przedszkolnego. Dr Paul Dennison jest twórcą kinezjologii edukacyjnej. Jest to prosta i skuteczna metoda wspomagająca naturalny rozwój każdego nas. Podstawowym jej zadaniem jest integracja myśli i działań, czyli idealna współpraca umysłu i ciała. Kinezjologia edukacyjna staje się coraz bardziej popularna w terapii dzieci ze specyficznymi „Ruch jest drzwiami do uczenia się” P. Dennison. Gimnastyka Mózgu dr Paula Dennisona jest kursem bazowym Kinezjologii Edukacyjnej – znanej i stosowanej w 80 krajach świata, holistycznej metody wspierającej procesy nauczania i uczenia się oraz korygowania dysfunkcji i dysharmonii rozwojowych. zablokowanych w ciele. Kinezjologia edukacyjna uczy i pokazuje w praktyce możliwości wykorzystania naturalnego ruchu fizycznego do organizowania pracy mózgu i ciała. Dennison określa kinezjologię edukacyjną jako naukę o ruchu wywodząca się z przemyśleń Alexsandr’a, Feldenkraisa, Labana, Tragera i innych. Dennison odkrył wysoką Kinezjologia edukacyjna. Kinezjologia edukacyjna, opracowana przez dr Paula Dennisona, to program gimnastyki mózgu aktywizujący mięśnie ciała po obu stronach, które uaktywniają układ nerwowy w obu półkulach mózgu. Arteterapia. Arteterapia jest treningiem twórczym, terapią poprzez sztukę. Kinezjologia Edukacyjna może być wykorzystywana do pracy z osobami: Ø Z deficytami uwagi. Ø Ze specyficznymi trudnościami w nauce (dysleksja, dysgrafia, itp. ). Ø O specyficznych potrzebach edukacyjnych (upośledzenie umysłowe, autyzm, opóźnienie rozwoju mowy). Ø Z zaburzeniami stery motywacyjnej. Również kinezjologia edukacyjna Paula Dennisona ma za zadanie zintegrować pracę ciała z mózgiem poprzez ćwiczenia fizyczne, głównie w formie tańca. Koordynacja pomiędzy układem nerwowym a mięśniowym jest jednym z najważniejszych celów w pracy z małymi dziećmi. Metody pracy z dziećmi – bajkoterapia i pantomima Metoda Dennisona – pozycje, ćwiczenia w domu Ćwiczenia dostosowane są do potrzeb konkretnego dziecka. Jest ich 26 i mają na celu poprawę kondycji i koordynacji ruchowej, normalizację niewłaściwego napięcia mięśniowego oraz relaksację dziecka. Ćwiczenia podzielono na cztery grupy: Ćwiczenia Dennisona wydłużające Nazwa metody pochodzi od nazwiska twórcy Paula Dennisona, który oprócz nauk psychologicznych studiował bardzo problematyczne w świecie nauki teorie jak NLP (neurolingwistyczne programowanie), akupunkturę i Metodę Domana, która – według wielu – jest nienaukowa, gdyż jej część edukacyjna nie ma metodycznych podstaw. wl0Q. Kinezjologia edukacyjna małżeństwa Paula i Gail Dennisonów wykorzystuje powiązanie między zorganizowanymi ruchami ciała a pracą mózgu. Ustalili to irlandzcy uczeni a pracę opublikowali w tygodniku medycznym Lancet kierując „gimnastykę mózgu” na początku tylko dyslektyków… Badacze zalecili specjalna gimnastykę 20 dyslektykom w wieku 9-10 lat. Proste ćwiczenia dzieci wykonywały w domu pod kontrolą dorosłych przez ok. 10 minut dziennie. Podobno wyniki okazały się rewelacyjne. Mali dyslektycy nadrabiali opóźnienia w czytaniu i pisaniu dużo szybciej niż ich rówieśnicy z podobnymi problemami… Dysleksję kojarzy się z trudnościami w czytaniu i pisaniu. Ale to nie wszystko dochodzą do tego problemy z liczeniem (dyskalkulia, akalkulia itp.), poczuciem czasu, pamięcią, koncentracją, orientacją w przestrzeni itd. Naukowcy z Belfastu twierdzą, że przyczyn dysleksji należy szukać w móżdżku czyli w tej części mózgu, która jest odpowiedzialna za koordynacje ruchów i przetwarzanie informacji związanych z nabywaniem wiedzy i umiejętności. Stwierdzili, że u dzieci cierpiących na poważne zaburzenia neurologiczne bardzo długo utrzymują się tzw. odruchy pierwotne (np. ssania czy chwytania). „Są one typowe dla noworodków i sprzyjają dojrzewaniu układu nerwowego – ale u zdrowych dzieci powinny zaniknąć w pierwszym roku życia. Jeżeli utrzymują się dłużej, świadczą o zaburzeniu dalszego rozwoju mózgu, a więc także i móżdżku. Uczeni zbadali małych dyslektyków i stwierdzili, że jeszcze w wieku szkolnym utrzymuje się u nich jeden z takich odruchów – podążanie asymetrycznego ruchu kończyn za ruchem głowy. – A może tak, spróbować świadomie powtarzać ten odruch a mózgi dzieci z dysleksją „nadrobią zaległości”? – zastanawiali się…” (Małgorzata T. Załoga: Opinia dyslektyka – s. 2). „Kinezjologia edukacyjna to nauka o tym, jak rozwija się człowiek – zarówno dziecko, jak i dorosła osoba – gdy wykorzystuje do tego naturalny ruch fizyczny. Kierunek ten propaguje specjalnie zorganizowane ruchy, które sprawiają, ze ciało i mózg pracują w sposób optymalny na rzecz rozwoju i samorealizacji każdej osobowości. Nie powinno jednak powstać mylne wrażenie, że jest to coś w rodzaju wychowania fizycznego. Kinezjologia edukacyjna nie zajmuje się bowiem każdym ruchem, lecz ruchami bardzo specyficznymi. Takimi ruchami, które aktywizują i stymulują odpowiednie obszary mózgu, ruchami które powodują zwiększanie połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą mózgową, przez co poprawia się jakość pracy umysłowej” (Roman Warszewski: Jak wyleczyłem dziecko z dysleksji, Tower Press, Gdańsk 2002). Przed ćwiczeniami zalecane jest wypicie szklanki niegazowanej wody (nie mineralnej!), wyłącznie niegazowanej. Roman Warszewski twierdzi, że dzięki „szklance wody” płyn mózgowo-rdzeniowy uzyska odpowiednie stężenie elektrolitów. Upraszczając by nie był on zbyt gęsty i nie sprawiał oporu impulsom elektrycznym przekazywanym z mózgu do komórek nerwowych. Tylko odpowiednio nawodniony układ nerwowy jest w stanie sprostać funkcjom przewodnictwa prądu. Oprócz poprawy przewodnictwa zadaniem wody jest także współudział w budowaniu molekuł białka, a z substancji białkowo- lipidowej – mieliny – zbudowany jest izolator komórek nerwowych, który je zabezpiecza, zatem: „Czysta woda prądu doda!” Kinezjologia edukacyjna Dennisona – ćwiczenia 1. Ruchy naprzemienne Dotykamy prawą ręka uniesionego lewego kolana i odwrotnie – lewą ręką prawego prawym łokciem uniesionego lewego kolana i odwrotnie – lewym jednocześnie prawą rękę przed siebie i lewą nogę za siebie. Następnie wykonujemy ten sam ruch lewą ręką i prawą rękę podnosimy do góry w prawo i lewą nogę podnosimy do góry w lewo, a potem odwrotnie – lewa ręka do góry w lewo i prawa noga do góry w dłonią dotykamy lewego ramienia, lewą stopą dotykamy prawego kolana. Ćwiczenia wykonujemy w pozycji leżącej lub stojącej. Wspomagają one koordynację pracy rąk, prawej i lewej strony ciała, usprawniają narząd wzroku, co prowadzi do poprawy umiejętności pisania, czytania, słuchania i rozumienia. Wzmacniają zmysł wzroku i słuchu. Przykładowe ćwiczenia 2. Leniwe ósemki (ćwiczenia z wykorzystaniem kształtu leżącej ósemki, znaku nieskończoności) Wodzimy za ósemkami wzrokiem, pamiętając, by zaczynać zawsze w lewo w wzrokiem za ręką kreślącą ósemki w powietrzu. W tym celu zaciskamy pięść i unosimy kciuk do góry, wyciągniętą ręką kreślimy ósemki, wzrok natomiast skupiamy na kciuku. Najpierw rysujemy ósemki jedną, a potem drugą dłonią, na koniec łączymy obie ręce, splatamy palce i próbujemy rysować obiema rękoma. Ruch powinien być dość obszerny, by angażował jak największą grupę mięśni trzymających gałkę oczną, i jak najbardziej płynny, bardzo spokojny. Ćwiczenie to koordynuje pracę obu półkul mózgowych. Jest pomocne w reedukacji dzieci dyslektycznych. Poprawia płynność czytania, zapamiętywanie, myślenie. 3. Rysowanie oburącz Rysujemy obiema rękoma równocześnie linie, figury, kształty, z których każdy rysowany jedną ręką element jest lustrzanym obiciem elementu rysowanego w tym samym czasie druga bazgrzemy jednocześnie obiema rękoma (w powietrzu, na dużej płaszczyźnie). Ćwiczenie poprawia pisanie i rysowanie, powoduje rozwój twórczego myślenia, zdolności plastycznych. 4. Alfabetyczne ósemki Na znaku nieskończoności przekreślonym krzyżem kreślimy kolejne małe pisane litery alfabetu, starając się nie odkrywać ręki od papieru. Ćwiczenie to poprawia technikę pisania, ortografię i koordynację wzrokowo-słuchową. Aktywizuje mięśnie, pobudza mózg, poprawia pamięć, słuch, zmysł równowagi. Zwiększa energię i koordynuje przebieg informacji miedzy półkulami. Rozwija zdolności matematyczne i jasność wypowiadania się. 5. Słoń Stoimy w małym rozkroku, wyciągamy rękę w przód grzbietem dłoni do góry, głowę przytulamy ruchem do ramienia. Rysujemy dłonią leniwe ósemki, wzrokiem podążamy ponad wierzchem dłoni za poruszającą się ręką. Następnie zmieniamy rękę. Ćwiczenie rozluźnia mięśnie szyi i oczu, poprawia pamięć, pomaga lepiej słuchać, aktywizuje zmysł równowagi. Rozwija zdolności matematyczne, ułatwia wypowiadanie się. 6. Krążenie szyją W pozycji siedzącej rozluźniamy mięśnie szyi, głowę bardzo wolno opuszczamy w dół. Zataczamy nią półkola od jednego do drugiego obojczyka, miarowo oddychając. Ćwiczenie dobrze wpływa na centralny układ nerwowy, reguluje oddech. 7. Oddychanie przeponowe Robiąc wdech, wypełniamy klatkę piersiową i brzuch powietrzem, które wydychamy krótkimi dmuchnięciami, jakbyśmy mieli utrzymać piórko w powietrzu. Ćwiczenie zwiększa pojemność płuc, dotlenia organizm, wzmacnia i uelastycznia pracę przepony, wpływa na ekspresję wypowiedzi, dykcję (Naprawa, Tanajewska, 2016). 8. Pozycja Dennisona To obok ruchów naprzemiennych – bardzo ważne ćwiczenie, jedno z najistotniejszych w kanonie gimnastyki mózgu. Krzyżujemy nogi w kostkach. Pozycja siedząca na krzyżujemy ręce, dłonie łączymy razem i obracamy jak w zabawie Idzie to ćwiczenie wykonać prawidłowo trzeba najpierw wyprostować przed sobą ramiona, następnie przenieść jedną rękę nad drugą, łącząc wewnętrzne strony dłoni kciukami do dołu i zamknąć je splecionymi palcami. Potem należy przetoczyć zamknięte ręce do dołu i w stronę ciała tak, żeby spoczęły na klatce piersiowej z łokciami skierowanymi w dół. Ćwiczenie to także aktywizuje duże połacie kory mózgowej. Ważne jest, by w czasie jego wykonywania położyć język na podniebieniu i oczy skierować ku górze. Możliwe, że dzięki temu łączymy emocje zlokalizowane w układzie limbicznym z myśleniem racjonalnym i uczuciami zlokalizowanymi głównie w płatach czołowych Pozycja Dennisona zwykle daje efekt natychmiastowy. To pozycja uspokajająca, tonizująca, obiektywizująca nasze myślenie. Zmniejsza wydzielanie adrenaliny i niepostrzeżenie jak twierdzi autor „pacyfikuje nasze emocje”. Wykonywać przez 5-10 minut dwa razy dziennie. 9. Sowa Jedną ręką chwytamy mocno mięśnie barku, głowę powoli odwracamy w lewo, a potem – cały czas trzymając podbródek prosto – w prawo. Głową sięgamy maksymalnie w prawo i w lewo, aby rozluźnić mięśnie szyjne. Robimy wdech, gdy głowa znajduje się w skrajnym położeniu – tu gdzie ręka trzyma ramię – a wydech w czasie obrotu głowy w stronę przeciwną. Ćwiczenie powtarzamy, trzymając drugą ręką drugie ramię. Ćwiczenie to poprawia pamięć, doskonali dialog wewnętrzny, pomaga dobrze rozumieć komunikaty docierające z zewnątrz i wzmaga matematyczną precyzję. 10. Punkty na myślenie Ćwiczenie to wykonuje się przez położenie lewej reki na pępku, podczas gdy prawa ręka masuje punkty pomiędzy żebrami, tuż pod obojczykiem. Należy zmieniać ręce. Ćwiczenie to – dzięki uciskowi powodowanemu przez prawą rękę – stymuluje przepływ krwi przez tętnicę szyjną do mózgu i poprawia jego ukrwienie. Za pośrednictwem tej tętnicy odbywa się bowiem transport świeżo natlenionej krwi do głowy. 11. Kapturek myśliciela To ćwiczenie poprawia słuch i pamięć. Wykonuje się go przez kilkakrotne odwijanie uszu z góry do dołu. „Związek między ośrodkiem słuchu w płacie skroniowym a pamięcią w układzie limbicznym zdaje się być bardzo silny – pisze dr Carla Hannaford w książce Smart Moves. – Moi studenci uniwersytetu na Hawajach stwierdzili, że kapturek myśliciela jest bardzo przydatny, kiedy trzeba sobie przypomnieć jakąś techniczną informację podczas pisania eseju lub egzaminu” 12. Energetyczne ziewanie Ćwiczenie to polega na ziewaniu szeroko otwartymi ustami i jednoczesnym masowaniu mięśni wokół stawu skroniowo-żuchwowego. W pobliżu tego stawu przebiegają pnie pięciu głównych nerwów czaszkowych, które zbierają informacje czuciowe z całej twarzy. Kiedy jesteśmy zestresowani, żuchwa często napina się, usta zaciskają i funkcje nerwowe tego obszaru zmniejszają się. Ziewanie energetyczne rozluźnia cały obszar twarzy i przyjmowanie informacji zmysłowych może odbywać się w sposób bardziej efektywny. Pomaga to w werbalizacji, co związane jest z przetwarzaniem myśli i umiejętnością komunikowania się ze światem zewnętrznym. 13. Pompowanie piętą Ćwiczenie to polega na „wydłużaniu” mięśni jednej nogi, podczas zginania kolana klatkę piersiową, plecy w miarę prosto, stawiamy jedną stopę (z podniesioną pietą) około 30 cm za drugą głęboki wdech i przy wydechu obniżamy piętę tylnej nogi do ziemi i zginamy przednie kolano do przodu. Klatka piersiowa powinna pozostać prosto, nie należy pochylać się do przodu. Nogi zmieniamy. Jest to „rozciąganie” często stosowane przez sportowców w trakcie rozgrzewki. Są podstawy, by sądzić że podczas tego ćwiczenia płyn mózgowo-rdzeniowy przepływa bardziej swobodnie przez cały centralny układ nerwowy i komunikacja staje się swobodniejsza, bardziej spontaniczna i twórcza. 14. Akumulator Siedząc za biurkiem/stołem. Kładziemy dłonie przed sobą na blacie. Obniżamy brodę do piersi, czując napięcie z tyłu szyi i rozluźnione ramiona. Bierzemy głęboki wdech, pochylamy się do przodu, podnosząc brodę do góry i do tyłu. Pozwalamy przy tym plecom nieco się wygiąć. Następnie – zaokrąglając plecy – robimy wydech i kładziemy brodę z powrotem na piersi. Ćwiczenie to warto powtórzyć kilka razy. Po jego wykonaniu na pewno poczujemy się naładowani energią i będziemy gotowi do dalszych zajęć. Jest to ćwiczenie rozluźniająco-oddechowe, wspomagające przepływanie płynu rdzeniowo-mózgowego. Poprawia pamięć, odświeża koncentrację i rozjaśnia myśli, szczególnie wtedy, gdy pracę umysłową wykonujemy w pozycji siedzącej. 15. Aktywna ręka Podnosimy rękę do góry i chwytamy ją drugą ręką w okolicach łokcia. Podniesiona ręka podczas wydechu – stawia silny opór trzymającej ręce w czterech kierunkach (do przodu, do tyłu, do ucha i od ucha). Ćwiczenie powtarzamy, zmieniając ręce. Ćwiczenie to pomaga w prawidłowej artykulacji trudnych słów i poprawia zdolności językowe. Pomaga też w opanowaniu ortografii, kaligrafii i twórczym pisaniu. Poprawia koordynację reka-oko. 16. Zginanie stopy Siadamy na pufie, zginamy nogę w kolanie i kładziemy ją na udzie drugiej nogi, tak by kostka dotykała uda. Końcami palców chwytamy podstawę i miejsce mocowania mięśnia podudzia, a następnie zginamy i prostujemy powtarzamy drugą nogą. Ćwiczenie to pomaga w integracji przednich i tylnych partii mózgu. Poprawia też umiejętność słuchania czytanego tekstu ze zrozumieniem. Rozwija wyraźną mowę i twórcze pisanie (Roman Waryszewski, 2002). W literaturze można znaleźć wiele modyfikacji ćwiczeń Dennisona. Niektóre z nich zupełnie odbiegają od oryginalnych ćwiczeń. Nauczyciele zarówno w Polsce jak i poza granicami często odwoływali się do kinezjologii edukacyjnej – jak do prawdy objawionej. Kiedyś w gazecie Polityka natknęłam się na artykuł, który opowiadał o znikomej wartości tych „zabiegów”. Ponieważ, jak twierdził autor nie mają odzwierciedlania w badaniach naukowych, czyli żadnej podstawy naukowej. Z wieloma dyscyplinami terapii jest podobnie. Jednakowoż należy pamiętać, że ruch zawsze ma dobroczynny wpływ na mózgi dzieci. A wiele ćwiczeń przynosi im dużo radości – i ruch naprawdę dotlenia mózg – zwłaszcza ten na świeżym powietrzu. źródło: Roman Warszewski: „Jak wyleczyłem dziecko z dysleksji, Tower Press, Gdańsk 2002Renata Naprawa, Alicja Tanajewska: INDYWIDUALNE PROGRAMY EDUKACYJNO-TERAPEUTYCZNE dla III etapu nauczania uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, HARMONIA, Gdańsk 2016 Kinezjologia edukacyjna dr P. Dennisona Mózg człowieka składa się z dwóch półkul w specyficzny sposób przetwarzających informacje. Półkula lewa, „logiczna " zajmuje się szczegółami zaś półkula prawa jest odpowiedzialna za emocje, intuicję. Każdy z nas ma jedną półkulę bardziej dominującą od drugiej. Współczesna edukacja stawia przed uczniami takie wymagania, że koniecznym staje się maksymalne wykorzystanie obu półkul. Dzięki temu we wszystkich działaniach można być wydajniejszym i doskonalszym. Ja tłumaczę uczniom to w następujący sposób:, „Jeżeli możesz nauczyć się tematu szybciej i łatwiej, a potem mieć więcej czasu na zabawę, to, dlaczego z tego nie skorzystać?" I ĆWICZENIA AKTYWIZUJĄCE 1. ĆWICZENIE a) opis ćwiczenia Podnosimy do góry prawe kolano i dotykamy je lewą ręką, następnie podnosimy lewe kolano i dotykamy prawą ręką, delikatnie skręcając całe ciało ( w miarę możliwości przekraczamy linię środka). b) oddziaływanie na umysł - wzrokowe, słuchowe, kinestetyczne przekraczanie linii środkowej koordynacji pracy rąk, zręczności - ćwiczenia lewego i prawego oka - usprawnianie narządu wzroku c) poprawa umiejętności szkolnych - polepszenie koordynacji lewa i prawa strona ciała - poprawa oddychania - poprawa gibkości ciała - wzmocnienie zmysłów wzroku i słuchu W ciągu ostatniego stulecia ćwiczenia te używane były w przypadkach zaburzeń neurologicznych, w celu zwiększenia potencjalnych zdolności wydajnego uczenia się. Dr Dennison dowiódł, że ćwiczenia naprzemienne doskonale stymulują chłonność półkul mózgowych, łatwość opanowania materiału i jego późniejszego odtwarzania. 2. LENIWE ÓSEMKI a) opis ćwiczenia Na wysokości oczu, naprzeciw nosa wyznaczamy punkt. Od niego rozpoczynamy kreślenie koła- w lewą stronę do góry. Po powrocie do punktu wyjścia rozpoczynamy kreślenie drugiego koła- w prawą stronę ku górze. Oczy podążają za ruchem ręki. Wielokrotnie powtarzamy ten ruch. b) oddziaływanie na umysł - wzrokowe przekraczanie linii środkowej - koordynacja pracy narządu wzroku - wzmocnienie zakresu pola widzenia - poprawa ruchliwości gałek ocznych c) poprawa umiejętności szkolnych - proces czytania wodzenie oczami od lewej do prawej strony - kodowanie i odszyfrowywanie informacji pisemnej - czytanie i rozumienie- skojarzenie pamięci długotrwałej - zdolność odpoczynku oka podczas czytania - umiejętność rozróżniania symboli Ósemki możemy kreślić w przestrzeni, na plecach drugiej osoby, na ścianie, na papierze, na piasku itp. Leniwa ósemka stosowana jest już od wielu lat w Nauczaniu Specjalnym, a jej zadaniem jest usuwanie zaburzeń typu: dysleksja, dysgrafia. a) opis ćwiczenia Rysujemy obiema rękoma równocześnie linie, figury, kształty, z których każda rysowana jedną ręką jest lustrzanym odbiciem drugiej, rysowanej w tym samym czasie . Możemy rysować płaskimi dłońmi po dużych powierzchniach (podłogi, tablice), oburącz, symetrycznie względem linii środka. b) oddziaływanie na umysł - koordynacja ręka oko w różnych polach widzenia - przekraczanie kinestetycznej linii środka - orientacja przestrzenna, wzrokowe rozróżnianie symboli c) poprawa umiejętności szkolnych - rozróżnianie kierunków - kodowanie i odszyfrowywanie pisma - poprawne pisanie - poprawna wymowa Dr Dennison dołączył ćwiczenia te do grupy wymiaru stabilności. Pomagają one w odzyskiwaniu sprawności narządu wzroku, a ponadto pobudzają naszą odwagę, oraz zwiększają koordynację ciała w grach zespołowych. 3. SŁOŃ a) opis ćwiczenia Ręka wyciągnięta w przód, grzbietem dłoni w górę, głowa przytulona uchem do ramienia. Pozycja stojąca, w małym rozkroku. Rysujemy ręką ( nie odrywając głowy od ramienia) leniwe ósemki, bardzo obszernie, ze skłonami tułowia i uginaniem nóg w kolanach; kilkakrotnie następnie zmiana ręki. b) oddziaływanie na umysł - przekraczanie linii środkowej mózgowych punktów słuchowych (łącznie z umiejętnością koncentracji uwagi w czasie słuchania, rozpoznawanie, percepcja, rozróżnianie i zapamiętywanie dźwięków). - słuchanie własnego głosu - nierówna praca oczu (przenoszenie wzroku z jednego punktu na inny) c) poprawa umiejętności szkolnych - rozumienie ze słuchu (aktywne słuchanie) - umiejętne formułowanie myśli - literowanie (wyodrębnianie poszczególnych słów, sylab oraz łączenie ich z powrotem w zdania, słowa wyrażając całą myśl) - matematyka- poprawa zdolności do operowania materiałem myślowym - zapamiętywanie cyfr - koordynacja wzrokowo - ruchowa 4. KOŁYSKA NA LEŻĄCO a) opis ćwiczenia Siadamy na podłodze, dłonie opieramy za sobą na podłodze, odchylamy się do tyłu opierając na rękach . Masując biodra i tylną część ud- kołyszemy się tam i z powrotem, aż ustąpi napięcie. b) oddziaływanie na umysł - zdolność utrzymywania równowagi - umiejętność uczenia się - praca narządu wzroku przy przekraczaniu linii środkowej z lewej na prawą stronę - koordynacja ręka oko c) zmiany w zachowaniu lub postawie - wzrost koncentracji - utrzymanie wyprostowanej postawy ciała - przyjmowanie prawidłowej pozycji na krześle - głębsze oddechy, większa siła głosu - wzrost energii (zmniejszenie zmęczenia umysłu) Dr Dennison dowiódł, że uczniowie niezdolni do koncentracji i opanowania materiału są w stanie tego dokonać właśnie po sesji ćwiczeń kołyski. 5. ODDYCHANIE PRZEPONOWE ( BRZUCHEM) a) opis ćwiczenia Ćwiczenie to wykonuje się na leżąco lub stojąco; przy wdechu wypełniamy klatkę piersiową i brzuch powietrzem; wydychamy powietrze krótkimi dmuchnięciami, jakby się chciało utrzymać w powietrzu . Dla lepszej obserwacji uwypuklania się brzucha i jego opadania, trzymamy na podbrzuszu ręce. W cyklach wdechu i wydechu palce rąk zbliżają się do siebie i oddalają. W pozycji leżącej można obserwować kartkę papieru położoną na brzuchu. b) oddziaływanie na umysł - odciążenie centralnego systemu nerwowego - zdolność do przekraczania linii środkowej - rytm czaszkowy - stabilność c) Poprawa umiejętności szkolnych - czytanie (kodowanie i odszyfrowywanie) - czytanie na głos - formułowanie wypowiedzi - zdolność do większej koncentracji 6. ROWER NA LEŻĄCO a) opis ćwiczenia Ćwiczenie wykonujemy w pozycji poziomej na plecach. Kolana i głowa są uniesione, ręce założone za głowę dla jej podtrzymania. Mięśnie szyi rozluźnione, oddech rytmiczny. Dotykamy łokciem przeciwległego kolana, a następnie powtarzamy tę czynność drugą ręką. b) oddziaływanie na umysł: - koordynacja lewej z prawą stroną ciała - stabilność, uziemienie - poczucie mięśni grzbietu c) poprawa umiejętności szkolnych: - czytanie (kodowanie i odszyfrowywanie) - mechanizm literowania i pisania - ćwiczenia słuchowe Dr Dennison dowiódł, iż rower na leżąco jest całkowicie bezpieczny, odpowiednio napinający i rozwijający mięśnie. Po przeprowadzonej sesji tych ćwiczeń uczniowie uzyskiwali lepsze wyniki w koncentracji obu stron ciała, a ich oddychanie stało się automatyczne, przez co łatwiejsze i poprawne. II ĆWICZENIA WYDŁUŻAJĄCE- ROZCIĄGAJĄCE (OCHRONA ŚCIĘGIEN) a) opis ćwiczenia Chwytamy mocno ściskając jedną ręką mięśnie barku, powoli odwracamy głowę, żeby popatrzeć za siebie przez ramię, wyprostowujemy się i głęboko oddychamy. Następnie oglądamy się w tył przez drugie ramię, jednocześnie swobodnie opuszczając ramiona. Głowę opuszczamy luźno do przodu dotykając brodą klatki piersiowej i robimy głęboki wdech rozluźniając mięśnie. Ćwiczenie powtarzamy zaczynając od ściskania mięśni drugiego barku. b) oddziaływanie na umysł - słuchanie własnego głosu - pamięć długo i krótko terminowa - formułowanie myśli i zdań w pamięci - koordynacja wzrokowo- słuchowa z pracą całego ciała c) poprawa umiejętności szkolnych: - rozumienie ze słuchu - zdolność poprawnego wysławiania się - literowanie (kodowanie i odszyfrowywanie) - rachunki matematyczne - zapamiętywanie cyfr - pisanie na maszynie oraz obsługa komputera Dzięki SOWIE rozluźniamy mięsień czworoboczny oraz jesteśmy w stanie osłabić napięcia towarzyszące pracy w bliskim polu widzenia takich jak: czytanie, pisanie rachunki matematyczne i obsługa komputera. Słuch i potencjalne zdolności naszego umysłu, pamięci ulegają znacznej poprawie. 2. AKTYWNA RĘKA a) opis ćwiczenia Podnosimy w górę rękę wyprostowaną i przytulamy ją do ucha. Następnie robimy łagodny wdech przez usta stulone w ryjek. Równocześnie pobudzając mięśnie wyprostowanej ręki, odpychamy ją drugą ręką w czterech kierunkach (przód, tył, do siebie, od siebie). b) oddziaływanie na umysł - koordynacja tylnej i przedniej części mózgu - prawidłowa praca przepony, poprawa oddychania - koordynacja ręka oko oraz w posługiwaniu się różnego typu przyrządami c) poprawa umiejętności szkolnych: - kaligrafia, krzywe pismo - literowanie, ortografia - pisanie twórcze - wzrost stopnia koncentracji, skupienia Poprzez oddziaływanie na jamę klatki piersiowej, współpracę z sercem aktywna ręka łączy umiejętność wyrażania myśli, właściwego postępowania z twórczym ośrodkiem mózgowym. 3. KOBRA a) opis ćwiczenia Siedząc wygodnie na krześle opieramy głowę na stole, ręce także układamy na stole na szerokość ramion. Palce skierowane lekko do środka. Przepona i klatka piersiowa są wypełnione powietrzem, ramiona pozostają rozluźnione. Głowa zwrócona w kierunku klatki piersiowej powoli odchyla się do tyłu i powraca odpocząć na stole b) oddziaływanie na umysł - zdolność przekraczania linii środkowej - odciążenie centralnego systemu nerwowego c) poprawa umiejętności szkolnych - widzenie obuoczne - rozumienie ze słuchu - zdolność wysławiania się, umiejętności językowe - koordynacja ręka oko Dr Dennison wprowadził kobrę w swoim centrum nauczania, mając zamiar usunąć stresy wynikające z monotonnej pracy przy biurku , komputerze, czy też oglądania telewizji. Ćwiczenia te dążą do koncentracji bez użycia mięśni antagonistycznych. 4. ZGINANIE STOPY a) opis ćwiczenia Pozycja siedząca- prawą nogę zgiętą w kolanie kładziemy na udzie lewej. Kostka na zewnątrz kolana. Kciukiem i palcem wskazującym lewej ręki naciskamy mocno punkty za kostką i poniżej niej; drugą ręką obejmujemy podudzie pod kolanem naciskając mocno kciukiem- od strony przyśrodkowej- i palcami wskazującymi i środkowymi- od strony bocznej miejsca pod kolanem tej samej nogi. Z wdechem zginamy powoli stopę, z wydechem prostujemy ją. To samo z lewą nogą. b) oddziaływanie na umysł - koordynacja tylniej i przedniej części mózgu - uwydatnienie zdolności językowych c) poprawa umiejętności szkolnych - rozumienie ze słuchu - twórcze pisanie - umiejętność wypełniania poleceń oraz rozwiązywania zadań Podczas pracy z dziećmi opóźnionymi językowo dr Dennison odkrył związek pomiędzy ścięgnami łydki, a poprawnym wysławianiem się i rozwojem zdolności językowych. Nadmiernie ruchliwi uczniowie, i niewiele mówiący, są jednak w stanie prawidłowo skoncentrować swoją uwagę, słuchać i uczyć się. 5. PRZYCISKANIE DZWONKA a) opis ćwiczenia Stajemy za krzesłem, rękoma trzymając mocno oparcie krzesła, wykrok jednej nogi do tyłu. Z wdechem unosimy stopę nogi wysuniętej do tyłu na palce, z wydechem opadamy na piętę, uginając w kolanie nogę z przodu. Jeżeli nie czujemy przy tym napięcia mięśni, należy zwiększyć wykrok. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy wolno i płynnie, a następnie zmieniamy nogę. b) oddziaływanie na umysł - koordynacja tylniej i przedniej części mózgu - uwydatnienie zdolności językowych c) poprawa umiejętności szkolnych - rozumienie ze słuchu - twórcze pisanie - umiejętność wypełniania poleceń oraz rozwiązywania zadań - poprawne zachowanie - wzmożenie uwagi prawidłowa reakcja, zdolność komunikowania się 6. SIĘGANIE PO PIŁKĘ a) opis ćwiczenia Pochylamy się do przodu, lecz nie na siłę, poddajemy się sile przyciągania ziemskiego. Wykonując skłon klatką piersiową do nóg, staramy się nie napinać mięśni nóg i grzbietu. Sięgamy jak najdalej przed siebie, penetrując wysuniętymi rękami wszystkie miejsca, do których możemy dostać. b) oddziaływanie na umysł - poczucie równowagi i koordynacji ciała - wzrost pewności siebie - wzmożenie koncentracji wzrokowej - głębsze oddychanie zwiększające energię ciała c) poprawa umiejętności szkolnych - czytanie i rozumienie - arytmetyka w pamięci - abstrakcyjne myślenie Przekazując te ćwiczenia swoim uczniom dr Dennison komentował je jako zwiększające poczucie ładu wewnętrznego, lepszej organizacji ciała, a także poprawiające wyniki szkolne i umiejętności organizacyjne. 7. WYPADY a) opis ćwiczenia Stajemy w rozkroku- palce prawej stopy kierujemy w prawo, palce lewej stopy prosto przed siebie. Robiąc wydech uginamy prawe kolano, a następnie przy wdechu prostujemy prawą nogę. Biodra mają być obniżone- wzmacnia to biodra. b) oddziaływanie na umysł - przekraczanie linii środkowej ciała - odprężenie całego ciała - stabilność - umiejętność sprawnej organizacji - orientacja w przestrzeni - poprawa oddychania - odciążenie narządu wzroku c) poprawa umiejętności szkolnych - rozumienie - długoterminowa pamięć - umiejętność szybkiego zapamiętywania - przeprowadzanie rozmów, prowadzenie rachunków - wzrost poczucia własnej wartości - obsługa komputera, maszyny do pisania Wypady aktywizują cały układ mięśniowy, co pozwala na sprawniejsze poruszanie się, stabilizację ciała. W kinezjologii stanowią one bardzo ważny element ćwiczeń rozciągających. III ĆWICZENIA ENERGETYZUJĄCE Przy wykonywaniu tych ćwiczeń należy pić wodę. Człowiek powinien wypijać tyle szklanek wody, ile wynosi 1/11 wagi jego ciała. Pierwszym elementem każdego równoważenia jest wyciszenie, a pierwszym punktem wyciszenia picie wody. Aby się rzeczywiście czegoś nauczyć, należy dostarczyć organizmowi dostateczną ilość wody. NA MYŚLENIE a) opis ćwiczenia Lewą rękę trzymamy na pępku, prawą masujemy punkty tuż pod obojczykiem, po lewej i prawej stronie mostka. Można też odchylić głowę i wodzić oczyma wzdłuż linii, gdzie sufit styka się ze ścianą. Kiedy się czyta, oczy szybciej przesuwają się po słowach. b) oddziaływanie na umysł: - przesyłanie informacji z lewej półkuli mózgu do lewej strony ciała i odwrotnie - pozytywne działanie elektryczne i chemiczne - zwiększenie przepływu energii elektromechanicznej ciała c) poprawa umiejętności szkolnych - wzrokowe przekraczanie linii środkowej w czasie czytania - ruchowe przekraczanie linii środkowej, dla uzyskania lepszej koordynacji ciała (ułatwia to wykonywanie ćwiczeń naprzemiennych) - wyeliminowanie przekręcania liter, przestawiania sylab - pozostawanie w miejscu w czasie czytania - pisanie odręczne i na maszynie - wybiórcze oglądanie telewizji - obsługa komputera Punkty na myślenie stanowią baterie dla naszego organizmu. Pomagają regulować spalanie się przekaźników nerwowych, w złączach nerwowych mózgu. Sprzyjają jasności myślenia, zwiększają poziom energii, usprawniają ogólną koordynację i wzrok. 2. PUNKTY UZIEMIENIA a) opis ćwiczenia Trzymamy dwa palce- wskazujący i środkowy- pod dolną wargą, drugą rękę kładziemy na górnej krawędzi kości łonowej. Wzrok kierujemy w dół. b) oddziaływanie na umysł: - zdolność do pracy w polu środkowym - stabilizacja - poprawa przemiany materii - akomodacja wzroku c) poprawa umiejętności szkolnych - zdolności organizacyjne (horyzontalne lub pionowe przesuwanie wzroku, bez jakichkolwiek zaburzeń; odczytywanie słupków matematycznych, literowanie) - akomodacja wzroku w czasie zajęć wymagających pracy w bliskim, dalekim polu widzenia np.: odczytywanie z kartki papieru, książki, a odczytywanie z tablicy - pozostawanie w miejscu, bez rozpraszających ruchów w czasie czytania - całkowite skupienie uwagi na czytaniu Punkty uziemienia odnoszą się bezpośrednio do stymulacji mózgu, usuwania zmęczenia umysłowego. 3. PUNKTY PRZESTRZENI a) opis ćwiczenia Trzymamy dwa palce- wskazujący i środkowy- nad górną wargą, drugą rękę kładziemy na kości ogonowej. Wzrok skierowany w górę lub wędruje od dołu do góry i zatrzymuje się w górze. b) oddziaływanie na umysł: - odświeża umysł - poprawia trójwymiarowe widzenie - ostrość postrzegania - kontakt wzrokowy - łagodne przechodzenie wzroku z dalszego do bliższego pola widzenia c) poprawa umiejętności szkolnych: - pomaga rozluźnić się i uspokoić przed sprawdzianami, testami - poprawia umiejętności potrzebne do gier i zajęć sportowych - wzrasta zaangażowanie i motywacja do działania - pozostawanie w miejscu, bez wykonywania rozpraszających ruchów w czasie czytania Punkty przestrzeni współpracują z mózgiem, kręgosłupem oraz centralnym systemem nerwowym. Ich pobudzanie ułatwia odświeżanie umysłu, dzięki dostarczonemu przez krew i płyn rdzeniowo- mózgowy pokarmowi, który jest niezbędny zarówno w czasie relaksu, jak i wytężonej pracy. 4. ENERGETYCZNE ZIEWANIE a) opis ćwiczenia Wywołuje się ziewanie, masując obiema rękami równocześnie okolice stawu skroniowo- żuchwowego. Opuszczamy powoli dolną szczękę udając, że ziewamy, wydajemy głęboki, relaksujący odgłos ziewania. b) oddziaływanie na umysł - odciążenie mózgu - relaks narządu wzroku i poprawę wzroku - zdolność do relaksu ośrodków twórczego myślenia - poprawę równowagi c) poprawa umiejętności szkolnych - głośne czytanie - twórcze pisanie - wystąpienia publiczne: przemówienia, występy wokalne, koncerty Ponad połowa połączeń nerwowych mózgu z ciałem, przechodzi przez staw skroniowo- żuchwowy. Mięśnie żuchwy stanowią najsilniejszą grupę ze wszystkich mięśni ciała. Rozluźnienie jakie osiągnął Dennison w swoim stawie skroniowo- żuchwowym wpłynęło na narząd wzroku zwiększając jego zasięg po bokach ciała. 5. KAPTUREK MYŚLICIELA a) opis ćwiczenia Ćwiczenie polega na masowaniu małżowin usznych z wyciąganiem ich i wywijaniem do tyłu, do góry, do dołu. Powtarzamy kilkakrotnie. Na uchu, które ma kształt embriona, znajdują się reprezentacje całego ciała. Stymulując punkty na małżowinie usznej stymulujemy całe ciało. b) oddziaływanie na umysł: - rozpoznawanie dźwięków, uważne słuchanie, zapamiętywanie dźwięków - słyszenie własnego głosu - formułowanie zdań, myśli w pamięci - wzrost umysłowej i fizycznej sprawności - stymulacja ucha wewnętrznego - krótkoterminowa pamięć używana w czasie pracy c) poprawa umiejętności szkolnych - rozumienie ze słuchu - wystąpienia publiczne typu: przemowa, koncert, występ wokalny - prowadzenie rozmów - liczenie w pamięci Kapturek myśliciela stymuluje ośrodki słuchowe rozpraszające tony w pojedyncze dźwięki oraz łączy je uzyskując słowa lub dźwięki o określonym znaczeniu. Jednocześnie tym ćwiczeniem pobudzamy naszą wyobraźnię poprzez muzykę, rytm. IV ĆWICZENIA WYCISZAJĄCE- POGŁĘBIAJĄCE COOKA a) Ćwiczenie to składa się z dwóch części Ćwiczenie wyciszające, relaksujące, gdy jest się zmęczonym, złym. Opis ćwiczenia pierwszej części: nogi krzyżujemy w kostkach, splatamy ręce i przykładamy je do mostka, język umieszczamy na podniebieniu, oczy zamknięte. Jest to pozycja uznawana za najsilniej działającą. Można ją również wykonywać na siedząco. Opis ćwiczenia drugiej części: stopy ustawiamy równolegle do siebie, ręce stykają się palcami, język na podniebieniu, oczy zamknięte, jeśli chcemy się zrelaksować. Powrót- otwieramy oczy i głęboko oddychamy. b) oddziaływanie na umysł: - stabilność emocjonalna - wzrost koncentracji, skupienia uwagi - ruchy czaszkowe - wzrost ambicji, poczucia własnej wartości c) poprawa umiejętności szkolnych: - poprawne, najbardziej efektywne podchodzenie do testów, klasówek - poprawna wymowa, umiejętność uważnego słuchania - umiejętność dostosowania się do otaczającego środowiska ( zmniejszenie nadwrażliwej postawy) Dr Dennison odkrył, iż to ćwiczenie może być użyte jako proces usuwający stres emocjonalny i wynikające z niego problemy z nauką. Naśladowanie kształtu ósemki za pomocą nóg i rąk, pozwala na swobodny przepływ energii. Natomiast, przez dotyk opuszkami palców odzyskujemy równowagę i łączność pomiędzy obiema półkulami mózgu. 2. PUNKTY POZYTYWNE a) opis ćwiczenia Lekko dotykamy palcami punktów położonych na wypukłościach czoła, między brwiami a linią włosów w połowie tej odległości. Zamykamy oczy i rozluźniamy napięcie ciała. Świadomie odczuwamy pełen relaks i wygodę. b) oddziaływanie na umysł: - ćwiczenie aktywizuje płaty przednie mózgu: odświeża umysł, rozluźnia i uspakaja - zlikwidowanie niewłaściwych odruchów wykonywanych pod wpływem stresu - łagodzenie stresu i napięć wywołanych przez nietypowe sytuacje, kontakty z ludźmi, wspomnienia, trudności z wykonywanym zadaniem c) poprawa umiejętności szkolnych: - likwidacja blokad pamięci np.: znam odpowiedź, mam ją na końcu języka - zajęcia wymagające tzw. pamięciówki: ortografia, matematyka - wystąpienia publiczne, występy sceniczne - uprawianie sportu - czytanie na głos Ludzie spinają się tak, iż cały stres zatrzymany zostaje w okolicy żołądka powodując jego bóle, a nawet nerwicę. Punkty pozytywne kierują energię i oddziaływają na płaty przednie mózgu, gdzie możliwe jest racjonalne myślenie, bez nakładania się na nie negatywnych emocji. W ten sposób możemy uchronić się od reakcji instynktownych, niekontrolowanych przez nas (atak, ucieczka), dzięki czemu nasze podejście do danej sytuacji będzie bardziej rozumne, przemyślane. 3. PATRZENIE NA ZNAK X a) opis ćwiczenia Spokojnie oddychamy. Rozluźniamy się patrzymy na znak X lub go sobie wyobrażamy. X jest symbolem pozytywnym Gimnastyki mózgu i Kinezjologii. Oznacza, przekroczenie linii środkowej, gdyż lewa półkula mózgu kieruje pracą prawej strony ciała i odwrotnie. Obie półkule mózgu współdziałają ze sobą tak, iż obydwie strony ciała mogą wykonywać te same ruchy. Większość uczniów codziennie wykonuje ćwiczenia naprzemienne, myślenie o X stanie się więc dla nich o wiele bardziej automatyczne i wydajne. Ruch jest drzwiami do uczenia się! Kinezjologia edukacyjna zajmuje się ruchami, które zwiększają ilość połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą, dzięki czemu poprawia się jakość pracy mózgu. Jest to wielka szansa dla dzieci dyslektycznych i dysortograficznych, nadpobudliwych, opóźnionych w rozwoju, mających problemy z uczeniem się. Gimnastyce Mózgu wystarczy poświęcić kilkanaście minut dziennie, by w krótkim czasie osiągnąć widoczne rezultaty. Same tylko ruchy naprzemienne powodują, że przepływ informacji z jednej półkuli mózgowej do drugiej następuje nawet 28 razy szybciej! Polecamy: Organizacja pracy dziecka dyslektycznego Gimnastykę Mózgu powinni stosować wszyscy! Ma pozytywny wpływ na każdego, dając harmonijną współpracę między lewą i prawą półkulą mózgową. Szczególnie znacząca jest dla tych, u których współdziałanie obu półkul mózgowych jest niepełne, a więc u dyslektyków! Dzięki Gimnastyce Mózgu dzieci mają satysfakcję z przezwyciężania własnych trudności. Nauka staje się dla nich przyjemnością. Rozwijają się bardziej harmonijnie, bez zbędnych stresów. Dorosłym z kolei pozwala skuteczniej realizować plany życiowe, umiejętnie pokonywać trudności dnia codziennego. Mózg współpracuje z ciałem. Ośrodki znajdujące się w lewej półkuli mózgu kierują prawą stroną naszego ciała, a ośrodki z prawej półkuli kierują lewą stroną. Gdy poruszamy lewą nogą, impuls nerwowy dociera do prawej półkuli. Z kolei, gdy poruszamy prawą ręką, dochodzi on do półkuli lewej. Jeśli natomiast na przemian poruszamy lewą nogą oraz prawą ręką - dochodzi do szybkiego przełączania prawej i lewej półkuli. Tworzą się nowe połączenia nerwowe, a już istniejące się umacniają. Następuje lepsza integracja pracy obu półkul mózgu. Mózg Alberta Einsteina różnił się od mózgu przeciętnego człowieka kolorem - był jaśniejszy w środkowej części. Wynikało to z większej liczby połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą. Jedną z przyczyn zbyt małej ilości połączeń nerwowych u dzieci jest brak ruchów naprzemiennych w dzieciństwie. Częściej występuje to u dzieci, które rodziły się w wyniku cesarskiego cięcia oraz tych, które mało raczkowały. W obu sytuacjach optymalna ilość połączeń nerwowych w mózgu nie ma szansy się rozwinąć. W późniejszym wieku prowadzi to do dysleksji! Codzienne wykonywane ruchy naprzemienne (min. przez 4 tygodnie) to: lepsza koncentracja, poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej, zdrowsze oddychanie, poprawa umiejętności wysławiania się, czytania i rozumienia, liczenia, zapamiętywania cyfr, słuchania, formowania myśli, pisania, przezwyciężanie trudności związanych z dysleksją, dysgrafią i dysortografią, poprawa w literowaniu, ortografii, twórczym pisaniu, zwiększenie zdolności manualnych, zharmonizowanie współpracy obu półkul mózgowych, większe odprężenie i relaksacja, łagodzeniu stresów. Celem kinezjologii edukacyjnej jest: wspomaganie uczenia się dzieci z trudnościami w nauce, usuwanie blokad w mózgu i ciele, które są przyczyną trudności w nauce czytania i pisania (dysleksji rozwojowej), aktywizowanie naturalnych mechanizmów pracy mózgu poprzez ruch, wykształcenie dobroczynnej motywacji i pozytywnego myślenia, wzmacnianie w dążeniu do zdobywania wiedzy i rozwijania umiejętności, usprawnianie zdolności widzenia, słyszenia, zapamiętywania, czytania i pisania, koncentracji, umiejętności jasnego wyrażania myśli w mowie i piśmie. Efekty uzyskiwane dzięki stosowaniu prostych ćwiczeń Paula Dennisona są zadziwiające, toteż metoda ta rozprzestrzeniła się na całym świecie. W Polsce również wzbudziła wciąż żywe zainteresowanie pedagogów, psychologów i rodziców. Z mojej praktyki pedagogicznej… Same dzieci, szczególnie te starsze, podchodziły do tej metody z lekką dozą niedowierzania, ale później same się przyznawały, że na egzaminie machały nogami pod stołem leniwe ósemki. Co prawda, może i nie miało to wielkiej siły terapeutycznej ze względu na brak codziennych ćwiczeń, ale poprawiało im samopoczucie podczas stresującej sytuacji, co już samo w sobie ma swoistą moc terapeutyczną. Ważne, by wszystkie ćwiczenia Gimnastyki Mózgu były wykonywane spokojnie, ze zwróceniem uwagi na prawidłowe oddychanie. W pracy z dziećmi warto je urozmaicać wprowadzając przybory (piłki, szarfy, baloniki). Młodsze dzieci chętnie wykonują je przy muzyce, same wymyślają kolejne układy z twórczych ruchów naprzemiennych. Ćwiczenia okazują się być skuteczne, gdy są radosną zabawą, a nie obowiązkiem! Zestawy ćwiczeń z Gimnastyki Mózgu zamieszczam na stronie serwisu. Polecam! Zobacz także: Zestaw ćwiczeń koncentrujących uwagę Metoda Dennisona - gimnastyka mózgu Metody i programy » Terapia pedagogiczna » Metoda Dennisona - gimnastyka mózgu Metoda Dennisona (czyli kinezjologia edukacyjna) to uczenie metodami aktywizującymi włączania naturalnych mechanizmów integracji umysłu i ciała poprzez specjalnie zorganizowane ruchy. Skierowana jest do wszystkich osób zainteresowanych rozwojem potencjału fizycznego i umysłowego niezależnie od wieku i zawodu. Kinezjologia edukacyjna staje się coraz bardziej popularna w terapii dzieci ze specyficznymi trudnościami w nauce czytania. Metodę stosuje się również w pracy z dziećmi niepełnosprawnymi. To uniwersalna metoda pozwalająca lepiej: pokonywać stresy i napięcia wynikające z trudności życia codziennego, komunikować się z innymi ludźmi, uczyć się i zdawać egzaminy, przezwyciężać trudności związane z dysleksją, dysgrafią i dysortografią, zrozumieć procesy neurofizjologiczne i ich rolę w procesie uczenia się. Metoda oparta jest na trzech prostych założeniach: Nauka jest naturalną, przyjemną sferą działalności kontynuowaną prze całe życie. W naszym ciele ukryte są blokady, które utrudniają nam naukę, uniemożliwiają także łagodne przejście przez stresy. Wszyscy, w pewnej mierze, mamy trudności w uczeniu się, lecz do tej pory nie czyniliśmy żadnych starań, aby je usunąć (te blokady mogą trwać przez całe życie, jeśli nie podejmiemy się zmiany tego stanu rzeczy). Właściwie rozpoznane blokady mogą zostać usunięte, pod warunkiem prawidłowo prowadzonego treningu. Paul Dennison (amerykański pedagog) opracował metodę mającą na celu zintegrowanie pracy mózgu. Jego zdaniem, wiele problemów intelektualnych i emocjonalnych w życiu człowieka wynika ze złego współdziałania obu półkul mózgowych i z braku integracji między nimi. Aby człowiek miał pełny obraz otaczającego go świata niezbędna jest integracja prawej i lewej półkuli mózgowej, bo mózg jest narządem symetrycznym, a każda półkula ma inne zadania. Prawa półkula mózgu jest to półkula odpowiedzialna za uczucia, prawdziwe wielowymiarowe uczenie się, ogólny ogląd, percepcję przestrzeni, pamięć długotrwałą, intencje - czyli jest ona twórcza, emocjonalna, postrzegająca całość. Lewa półkula mózgowa (u osób praworęcznych) odpowiada zaś za: myśli, analizę, przypisywanie faktów, widzenie szczegółów, percepcję czasu, kontrolę nad słowem, porozumiewanie się werbalne, pamięć krótką - czyli jest ona logiczna i postrzega poszczególne elementy. Dzięki harmonijnej współpracy obu półkul mózgowych dzieci jak i dorośli z łatwością przyswajają sobie nową wiedzę, umiejętności. Brak równowagi między pracą obu półkul mózgowych zdaniem Dennisona, prowadzi do powstawania różnego rodzaju zakłóceń. Dziecko może mieć problemy np.: w nauce czytania i pisania, z koncentracją uwagi, wyrażaniem własnych emocji. Paul Dennison twierdzi, że powstałe zaburzenia („blokady”) można zlikwidować właśnie poprzez ruch. Proponuje on ćwiczenia bardzo łatwe i bezpieczne, które wykonywane pod kierunkiem terapeuty prowadzą do integracji obu półkul mózgu, czego efektem może być np.: płynne czytanie lub poprawa koncentracji uwagi dziecka na własnych ruchach i działaniu. Działania kinezjologii edukacyjnej powodują dość szybkie i długotrwałe zmiany, poprzez rzeczywiste budowanie powiązań nerwowych w obrębie mózgu i ciała, dzięki czemu uczenie przebiega szybciej, efektywniej, a co ważniejsze - bezstresowo. Dennison odkrył, że funkcje mózgu ludzkiego są trójwymiarowe tak, że stanowią całość. Proces kształcenia może być miły i przystępny, pod warunkiem, że zostanie poprowadzony wielowymiarowo: wymiar lateralizacji (lewa i prawa półkula mózgu) wymiar koncentracji (pień mózgu i płat czołowy) wymiar stabilności (system limbiczny) Metoda Dennisona może dawać następujące efekty: usuwać blokady ukryte w naszym ciele, wprowadzać ciało i umysł w stan optymalny do przyswajania wiedzy równoważąc wymiar latelarności, koncentracji, stabilności. Zestaw ćwiczeń gimnastyki mózgu można podzielić na: I. Podstawowy schemat ćwiczeń wprowadzających, II. Ćwiczenia na przekraczanie linii środka, III. Ćwiczenia wydłużające, IV. Ćwiczenia energetyzujące. I. PODSAWOWY SCHEMAT ĆWICZEŃ WPROWADZAJĄCYCH 1. Picie wody Woda jest czynnikiem energetyzującym, jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania układu limbicznego. Woda aktywizuje mózg dla elektrycznych i chemicznych reakcji między mózgiem a układem nerwowym-poprawia umiejętności szkolne. Codziennie należy pić tyle szklanek wody ile wskazuje wzór: Waga ciała 11 2. Ruchy naprzemienne Ćwiczenia te powinny być stosowane w ciągu dnia możliwie jak najczęściej i w urozmaicony sposób. Oto przykłady ćwiczeń naprzemiennych: Krzyżowanie wyprostowanych ramion przed klatką piersiową tak, aby na zmianę wyżej była ręka lewa potem prawa. Dotykanie lewą dłonią prawego łokcia i odwrotnie. Dotykanie lewą dłonią prawego ucha i odwrotnie. Dotykanie lewą dłonią prawego kolana i odwrotnie, itp. Ruchy naprzemienne - poprawia pisanie, słuchanie, czytanie i rozumienie, koordynacja ruchowa lewej i prawej strony ciała, wzmocnienia oddechu, wzrost energii. 3. Punkty na myślenie Jedną ręka masuj punkty (miękkie miejsca pod obojczykami z lewej i prawej strony klatki piersiowej), a drugą rękę połóż na pępku. Czas ćwiczenia około 2 minut. Punkty na myślenie - przekazanie informacji od prawej półkuli do lewej połowy ciała i odwrotnie, stymulacja aorty, zwiększenie potoku elektromagnetycznej energii, likwiduje odwracanie liter i cyfr, prawidłowo układa ciało podczas czytania. 4. Pozycja Cooc`a Stań, skrzyżuj nogi w kostkach, wyciągnij ręce przed siebie i przekręć dłonie grzbietami do siebie tak, by kciuki skierowane były w dół. Teraz przełóż jedną rękę przed drugą tak by dłonie dotykały się wewnętrznymi stronami (kciuki są nadal skierowane w dół), skrzyżuj palce dłoni, zegnij ręce w łokciach i oprzyj ręce na piersi. Zamknij oczy, język połóż na podniebieniu. Oddychaj swobodnie. Czas ćwiczenia około 2 minut. Zwalniamy język, nogi, ręce swobodnie opuszczamy. Pozycja Cooc`a - emocjonalna stabilność, „uziemienie”, zwiększenie uwagi, swobodny ruch kości czaszki, wyraźne słyszenie, mowa, pisanie prac kontrolnych. II. ĆWICZENIA NA PRZEKRACZANIE LINII ŚRODKA 1. Ruchy naprzemienne 2. Leniwe ósemki dla oczu Stań. Wyciągnij przed siebie lewą rękę, zaciśnij pięść a kciuk skieruj do góry, rysuj kciukiem w powietrzu po kształcie położonej ósemki (znaku nieskończoności) wodząc oczami za ręką- głowa nieruchomo. Ruch zaczynaj zawsze w lewo do góry. Powtórz to samo prawą ręką a potem obiema rękoma jednocześnie. Leniwe ósemki - koordynacja wzroku, obwodowe widzenie, aktywizacja mózgu dla przekraczania środkowej wizualnej linii, integracja półkul mózgowych, mechanizm czytania (ruch oczu z lewej do prawej), rozpoznawanie znaków przy pisaniu, czytanie ze zrozumieniem. 3. Słoń Wyciągnij lewą rękę w przód, grzbietem dłoni do góry, głowę połóż na ramieniu wyciągniętej ręki, nogi w kolanach lekko ugięte, mały rozkrok. Rysuj ręką w powietrzu obszerne leniwe ósemki (ucho przyklejone do ramienia). Całe ciało prostuj. następnie to samo z prawą ręką. Pamiętaj, że kierunek pisania w lewo do góry. Słoń - stymulacja mowy wewnętrznej, twórcze myślenie, słuchanie własnego głosu, rozwój pamięci długoterminowej, zintegrowane widzenie, słyszenie i ruch; mowa, pismo, zapamiętywanie. 4. Leniwa ósemka alfabetyczna Najpierw narysuj kilka leniwych ósemek a potem wpisz w kształt leżącej ósemki małe litery alfabetu, zachowując kierunek w lewo do góry. Alfabetyczne ósemki - zasady pisowni, twórcze pisanie, koordynacja „ręka - oko”, rozpoznawanie i kodowanie symboli, zdolności manualne, precyzja ruchów, ortografia. 5. Motyl na suficie Podnosimy do góry głowę. Nosem na suficie kreślimy leżące ósemki. Zaczynamy w lewo do góry. Motyl na suficie - koordynacja wzrokowo ruchowa, mechanizm czytania i pisania. 6. Kołyska Usiądź na podłodze, ręce lekko ugięte oprzyj z tyłu utrzymując tułów podniesiony. Nogi zegnij w kolanach i podnieś stopy do góry. Usuń napięcie w jednym biodrze potem w drugim, robiąc nieduże ruchy nogami. Kołyska - rozwój zdolności do pracy w środkowym polu ciała, umiejętności wzrokowego śledzenia za ruchami w kierunku od lewej do prawej strony, nawyki skupiania uwagi i zrozumienia. 7. Rowerek Podnieś ręce i głowę do góry, obejmij głowę dłońmi i podtrzymuj ją. Prawym łokciem dotykaj lewego kolana, potem lewym łokciem prawego kolana, itd. Oddychaj rytmicznie. Rowerek - integracja lewej i prawej strony ciała, czytanie, umiejętność słuchania, pismo, zasady pisowni, matematyka. 8. Krążenie szyją Zwieszamy ciężko głowę i krążymy nią zaczynając w lewą stronę. Krążenie szyją - czytanie ze zrozumieniem, wyrażanie emocji,myślenie pamięć, matematyka. III. ĆWICZENIA WYDŁUŻAJĄCE (ROZCIĄGAJĄCE) 1. Przyciskanie dzwonka Stań prosto, odstaw jedną nogę do tyłu stawiając ją na palcach. Na wydechu zegnij w kolanie nogę stojącą z przodu a piętę tylnej nogi staraj się postawić na podłodze. Na wdechu podnoś się, prostując przednią nogę i podnosząc piętę tylnej nogi. Tylna noga powinna być wyprostowana. Zmień nogi. Pompowanie piętą - integracja tylnych i przednich części mózgu, rozwój wyraźnej mowy i językowych umiejętności, słuchanie ze zrozumieniem, czytanie ze zrozumieniem, zdolności twórczego pisania, zdolności do zakańczania rozpoczętego procesu. 2. Sowa Jedną ręką chwyć mocno mięśnie barku, głowę powoli odwracaj w lewo a potem w prawo, podbródek trzymaj prosto. Głową sięgaj maksymalnie w prawo i w lewo, aby rozluźnić mięśnie szyjne. Zrób wdech, gdy głowa jest w skrajnym położeniu tu gdzie ręka trzyma ramię, wydech w czasie obrotu głowy. Powtórz trzymając drugą ręką drugie ramię. Sowa - przekraczanie środkowej audialnej linii (uwagę słuchową, percepcję i pamięć), słuchanie własnego głosu, doskonalenie dialogu wewnętrznego, rozwój luźnego ruchu oczu, słuchanie ze zrozumieniem, mowę i ustny komunikat, matematyczne wyliczenia, pamięć, praca z komputerem. 3. Aktywna ręka Podnieś rękę do góry, chwyć ją drugą ręką. Podniesiona ręka stawia opór ręce trzymającej na wydechu w czterech kierunkach: w stronę głowy, do przodu, do tyłu, od ucha. Powtórz wszystko zmieniając ręce. Aktywna ręka - rozwój wyraźnej mowy i językowych zdolności, rozluźnianie przepony, koordynacja „ręka-oko”, kaligrafia, zasady pisowni, twórcze pisanie. 4. Wypady Rozstaw nogi szerzej od pleców, przekręć nogi tak by stopy były ustawione do siebie pod kątem prostym, Zegnij jedną nogę w kolanie i przenieś nogi, drugą nogę trzymaj prosto. Tułów trzymaj prosto. Zrób wypad na zgiętą nogę i odwróć głowę w stronę zgiętej nogi. Wypady - przekraczanie i praca w środkowej strefie ciała, rozwój percepcji przestrzennej, relaksacji całego ciała, zrozumienia, aktualizacji pamięci krótkoterminowej. 5. Luźne skłony - sięganie po piłkę Stań, skrzyżuj nogi w kostkach, zrób luźny skłon tułowia do przodu wyciągając ręce przed siebie (jakby oddając ciało działaniu przyciągania ziemskiego). Luźne skłony - odczuwanie uziemienia i stabilności, wzrokowej integracji, czytanie ze zrozumieniem, liczenie w pamięci, abstrakcyjne myślenie. 6. Zginanie stopy Usiądź, zegnij nogę w kolanie i połóż ją na udzie drugiej nogi, tak by zewnętrzna kostka dotykała uda. Końcami palców chwyć podstawę i miejsce mocowania mięśnia podudzia, następnie zginaj i prostuj stopę. Zginanie stopy - integracja tylnych i przednich części mózgu, rozwój wyraźnej mowy i językowych umiejętności, zrozumienie w czasie czytania i słuchania, zdolność twórczego pisania, zdolność podążania za logiką zadania i dokończenia go. 7. Kobra Usiądź, oprzyj dłonie na stole, trzymaj plecy rozluźnione, zacznij oddychać tak jakby „od podstawy kręgosłupa”. Skup się na oddechu tak jakby był źródłem twej siły (a nie pracą mięśni). Kobra - przekraczanie środkowej linii ciała,, rozluźnienie centralnego układu nerwowego, obuoczne widzenie, zgodna praca obojga oczu, słuchanie ze zrozumieniem, umiejętności mowy, kontrola motoryki precyzyjnej. IV. ĆWICZENIA ENERGETYZUJĄCE 1. Kapturek myśliciela Dużymi palcami i kciukiem chwyć małżowinę uszną i masuj ją (odciągając do tyłu i ściskając). Masaż zaczynaj od góry i przesuwaj się w dół do płatka ucha. Kapturek myśliciela - przekraczanie środkowej audytywnej Unii (mającej związek z uwagą słuchową, rozpoznawaniem, rozróżnianiem, percepcją, pamięcią), słuchanie własnego głosu w czasie mówienia, dobrej pracy pamięci krótkoterminowej, doskonalenie dialogu wewnętrznego, zgodnego słuchania obydwoma uszami, słuchanie ze zrozumieniem, wystąpienia publiczne, śpiew, gra na instrumencie. 2. Energetyczne ziewanie Dotknij końcami palców miejsca na zębach tuż przed miejscem gdzie łączy się dolna szczęka z górną, masuj te miejsce, lekko otwórz usta, wyobraź sobie, że ziewasz. Energetyczne ziewanie - percepcja sensoryczna, motoryczne funkcje oczu i mięśni, odpowiadających za dźwięk i żucie, procesy utleniania w organizmie, uwaga i percepcja wzrokowa, komunikacja, umiejętność wybierania potrzebnej informacji, głośne czytanie, twórcze pisanie, wystąpienia publiczne. 3. Oddychanie przeponowe Zrób wdech nosem. Najpierw oczyść płuca, robiąc krótkie wydechy przez zaciśnięte wargi (wyobraź sobie że chcesz utrzymać piórko w powietrzu). Po tym wydech możesz robić nawet nosem. Połóż ręce na brzuchu, na wdechu ręce podnoszą się a na wydechu opuszczają się. Zrób wdech i licz do trzech, zatrzymaj oddech na trzy sekundy, wydychaj licząc do trzech, znowu zatrzymaj oddech na trzy sekundy. Powtórz całość jeszcze raz. Oddychanie przeponowe - rozluźnienie centralnego układu nerwowego, ustalenie rytmu ruchów kości czaszki; czytanie, głośne czytanie mowa. 4. Punkty pozytywu Dotknij lekko końcami palców punktów, które znajdują się na czole, bezpośrednio nad oczami, równo po środku między linią włosów a brwiami. Punkty pozytywne - wzmocnienie czołowych części mózgu, osłabienie reakcji odruchów wymuszonego działania, pozytywny wpływ na procesy nauki pisania, matematyki, pamięci długoterminowej. 5. Punkty uziemienia Końcami palców jednej ręki dotknij brody pod dolną wargą, a palce drugiej ręki połóż na górnej części kości łonowej. Patrz w dół (na podłogę). Punkty uziemienia - praca w polu środkowym, stabilność, uziemienie (wodzenie oczami w dole dla rozwoju umiejętności widzenia z bliska), umiejętności organizacyjne (ruch oczu w pionie i poziomie), umiejętność nie gubienia wierszy i kolumn w czasie czytania, pisanie i prace matematyczne. 6. Punkty równowagi Jedną rękę połóż na wgłębieniu u podstawy czaszki za uszami a drugą na pępku. Zmień położenie rąk. Punkty równowagi - pobudzenie i koncentracja świadomości, podejmowanie decyzji, rozluźnienie napięcia przy ruchu szczęk i kości czaszki, rozumienie podtekstu napisanego „między wierszami”, punktu widzenia autora tekstu, krytyczna ocena i podejmowanie decyzji, umiejętność rozróżniania przy pisaniu i matematyce. 7. Punkty przestrzeni Końcami palców jednej ręki dotknij miejsca między górną wargą a nosem, drugą rękę połóż tuż powyżej kości łonowej. Wzrok skieruj do góry. Zamień ręce. Punkt przestrzeni - zdolności pracy w polu środkowym, rozluźnienie centralnego układu nerwowego, percepcja głębokości wyobrażenia, zdolności widzieć blisko i daleko, umiejętności organizacyjne, skupienie na zadaniu. UMIEJĘTNOŚCI SZKOLNE - DOBÓR ĆWICZEŃ W zakresie reedukacji czytania stosuje się następujące grupy ćwiczeń: Na płynne czytanie: Punkty na myślenie - ćwiczenie to wzmaga jasność umysłu, ułatwia płynne czytanie, Ruchy naprzemienne - ułatwiające proces uczenia się, Leniwe ósemki - ćwiczenie to stanowi znaczną pomoc w reedukacji dzieci ze specyficznymi trudnościami w nauce czytania, poprawia płynność czytania, zapamiętywania, słuchania i myślenia jednocześnie. Głośne czytanie ze zrozumieniem: Ruchy naprzemienne. Krążenie szyją - ćwiczenie to, poprzez wydłużenie mięśni w obrębie barków i szyi, odblokowuje przepływ krwi do mózgu, co pomaga w głośnym czytaniu. Oddychanie przeponowe - ćwiczenie to zwiększa pojemność płuc, poprawia dotlenienie organizmu, co wpływa korzystnie na głos w czasie czytania. Kołyska - wykonywanie tego ćwiczenia wzmaga aktywność obu półkul mózgowych ułatwiając głośne czytanie. Ćwiczenia na przesuwanie wzrokiem po kolumnach: Punkty ziemi - jest to ćwiczenie na energię receptywną. Łączy się w ten sposób punkty początkowy i końcowy meridianu centralnego. Ćwiczenie to poprawia akumulację wzroku, koncentrację wzroku na przedmiotach, ułatwia odwzorowywanie i uczenie się. Punkty przestrzeni - jest to ćwiczenie na energię ekspresyjną. Pomaga rozluźnić się i uspokoić przed sprawdzianami, czytaniem. Punkty równowagi - ćwiczenie to ułatwia koncentrację uwagi, myślenie skojarzeniowe. Poprawia umiejętności uczenia się. W celu usprawnienia odpowiedzi z czytanego tekstu stosuje się następującą grupę ćwiczeń: Pompowanie piętą - wykonywanie tego ćwiczenia sprawia, że zwalnia się napięcie w miejscach gdzie najwcześniej objawia się stres (tył podudzia od ścięgna Achillesa do mięsna podkolanowego), to przywraca ruchy kręgosłupa, przemieszczanie płynu mózgowo - rdzeniowego. Poprawia koncentrację uwagi, umiejętność wypowiadania się. Zginanie stopy - ćwiczenie to włącza lewą półkulę mózgową, odpowiedzialną za mowę. Rozluźnia mięśnie, których blokada powoduje trudności z mową - zmniejsza kłopoty językowe. Poprawia pamięć, koncentrację uwagi. Ułatwia rozumienie i relacjonowanie tekstu przeczytanego. Systematyczne stosowanie ćwiczeń z dziećmi o specyficznych trudnościach w nauce czytania przynosi dzieciom duże korzyści, zwiększa umiejętność uczenia się, rozwija inne dotąd zablokowane funkcje. Dzieci zaczynają wierzyć we własne możliwości. Umiejętność czytania (przekroczenie optycznej linii środkowej) punkty na myślenie ćwiczenia naprzemienne motylek na suficie wodzenie wzrokiem Czytanie na głos krążenie szyją energetyzujące ziewanie ćwiczenia naprzemienne kołyska oddychanie przeponowe Czytanie ze zrozumieniem przyciskanie dzwonka (pompowanie piętą) zginanie stopy wypady Szybkie czytanie leniwe ósemki ćwiczenia naprzemienne sowa przyciskanie dzwonka (pompowanie piętą) Pisanie klasówek woda leniwe ósemki punkty uziemienia punkty przestrzeni pozycja Cook'a ćwiczenia naprzemienne Ortografia słoń kapturek myśliciela sowa Usprawnianie pisania leniwe ósemki alfabetyczne ósemki aktywna ręka rysowanie oburącz - leniwa ósemka dla oczu Twórcze pisanie przyciskanie dzwonka (pompowanie piętą) zginanie stopy energetyzujące ziewanie Matematyka sowa przyciskanie dzwonka krążenie szyją słoń sięganie po piłkę Klarowność słyszenia i mowy kapturek myśliciela ćwiczenia naprzemienne słoń pozycja Cook'a Obraz własnego ja punkty pozytywne pozycja Cook'a punkty równowagi Koordynacja całego ciała w sporcie i zabawach ruchowych myślenie o X ćwiczenia naprzemienne punkty równowagi kołyska punkty przestrzeni kobra Uczenie się na pamięć oraz powtarzanie ćwiczenia naprzemienne punkty równowagi punkty pozytywne krążenie szyją Myślenie twórcze ćwiczenia naprzemienne sięganie po piłkę kobra (akumulator) kołyska Sprawność pisania na maszynie i obsługi komputera woda pozycja Cook'a krążenie szyją Dawniej dzieci instynktownie ćwiczyły wiele zawartych w kinezjologii ruchów. Gra w klasy, skakanka, jazda na hulajnodze, toczenie obręczy, gra w kraje, waga i wiele, wiele innych - to właśnie ćwiczenia ruchów naprzemiennych. Kinezjologia nie jest jak gimnastyka, gdzie nauczycielka każdego poprawia. Dzieci dotykają na przemian prawą ręką podniesionego lewego kolana i odwrotnie. Częste powtarzanie ćwiczeń uruchamia nowe reakcje dziecka. Kinezjologia nie ma nic wspólnego z hipnozą czy jakimś nadnaturalnym wpływem. To „zmyślne ruchy” - tak też brzmi polski tytuł jednej z kinezjologicznych książek. Ruchy, które uczą myśleć - to oparta na podstawach neurofizjologii metoda wspomagania nauczania i korygowania dysfunkcji rozwojowych. Jej zasada ujęta w bardziej poetyckie motto brzmi: „aby złapać myśl, potrzebny jest ruch”. To, co przekonuje nauczycieli i rodziców w zastosowaniu opisywanej metody, to także wielka frajda, jaką mają dzieci z ćwiczeń. Katarzyna Gano - oligofrenopedagog, terapeutka metody A. Tomatisa adres gabinetu: Terapia Pedagogiczna 09-400 Płock, ul. Bielska 14 a m. 21 Prowadzenie terapii integracji sensorycznej jest bardzo dużym wyzwaniem i wymaga od terapeutów nie tylko zaangażowania, ale również ciągłego poszerzania swojej wiedzy i umiejętności. Dlatego też niezmiernie istotne staje się sięganie do tych metod i technik, które zostały już opracowane i adaptowanie ich do sytuacji terapeutycznej. Wiele z nich bowiem w swoich pierwotnych założeniach nawiązuje do rozwoju zmysłów człowieka i proponuje aktywności mające na celu ich doskonalenie. Do tej grupy należy zaliczyć koncepcję nazwaną kinezjologią edukacyjną. Nurt ten został opracowany przez Paula Dennisona. Jego głównym celem stało się odtworzenie naturalnego potencjału człowieka poprzez wykorzystanie w codziennej praktyce szeregu ćwiczeń i aktywności fizycznych. Ruch jest też nierozerwalnie złączony z dotykiem – jednym z najważniejszych zmysłów. Dziecko tuż po narodzinach zaczyna zbierać doświadczenia związane przede wszystkim z dotykiem. Mały człowiek, który przychodzi na świat, jest zaopatrzony także w różnego rodzaju schematy ruchowe, odruchy oraz instynkty. Dzięki ich obecności możliwe staje się tworzenie swoistych połączeń pomiędzy ciałem a mózgiem. Te pierwotne mechanizmy dają bowiem możliwość tworzenia bardziej zaawansowanych modeli ruchowych, a co za tym idzie – wpływają na kształtowanie się systemu emocjonalnego i poznawczego, doprowadzają do integracji rozwoju motorycznego i psychicznego. Niektóre osoby pracujące na co dzień z dziećmi i zajmujące się badaniem ich (...)

kinezjologia edukacyjna paula dennisona ćwiczenia